Το κριλ χωνεύει το πλαστικό και αυτό δεν είναι καλό νέο για κανέναν μας

Δεν είναι μόνο η κλιματική αλλαγή που οδηγεί σε περιβαλλοντική καταστροφή. Είναι και η ρύπανση των υδάτων άλλη μια αιτία. Και τα δυο έχουν ανθρωπογενή προέλευση.

Οι επιστήμονες έχουν για πρώτη φορά στοιχεία ότι το κριλ μπορεί να διασπάσει το πλαστικό μέσω της πέψης και αυτό είναι κάτι που τους ανησυχεί.  

Αν και αρχικά ίσως ακούγεται σαν λύση για τη ρύπανση από θαλάσσια πλαστική ύλη είναι στην πραγματικότητα πολύ άσχημα νέα,  λέει η συν-συγγραφέας της μελέτης που μίλησε στη Deutsche Welle.  

Tα μικροσκοπικά καρκινοειδή που μοιάζουν λίγο σαν γαρίδες και αποτελούν τη βασικότερη τροφή για πολλά θαλάσσια πλάσματα είναι οι μικρότεροι οργανισμοί του ωκεανού, αλλά η σημασία τους είναι τεράστια.  

«Αυτό που βρήκαμε είναι ότι το κριλ της Ανταρκτικής τρώει μικροπλαστικά. Το κριλ τα χωνεύει μέσω των φυσιολογικών πεπτικών διεργασιών, μετατρέποντας τα σε νανοπλαστικά», αναφέρει η Willa Huston. «Αυτή είναι η πρώτη φορά που καταλαβαίνουμε ότι το κριλ στην πραγματικότητα υποβαθμίζει το πλαστικό σε μικρότερα μεγέθη - αυτό ήταν μια πραγματική έκπληξη για εμάς», προσθέτει.  

«Τροφοδοτήσαμε το κριλ με φαγητό το οποίο ήταν αναμεμειγμένο με πλαστικό. Όσο περισσότερο ήταν το πλαστικό στο οποίο εκτέθηκαν, τόσο περισσότερο ήταν το πλαστικό που βρήκαμε διασπασμένο» αναφέρει η επιστήμονας η οποία προσθέτει ότι εξέτασαν κάθε κομμάτι ιστού ώστε να καταμετρηθεί η ποσότητα νανοσωματιδίων στο σώμα του κριλ.

  

Οι μελέτες στο παρελθόν πίστευαν ότι το πλαστικό περνά από το στομάχι και απλά εκκρίνεται ή μετακινείται μόνο μέσω οργάνων κάνοντας έναν μεγάλο κύκλο ζωής χωρίς να μεταλάσσεται.  

Η νέα έρευνα δείχνει ότι το κριλ διασπά φυσικά το πλαστικό σε μικρότερα σωματίδια και πως μέρος του παραμένει μέσα στα σώματα των οργανισμών. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πλάσμα που τρέφεται με το κριλ απορροφά μικροπλαστικό που διασπάται  σε νανοπλαστικά.  

Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες αυτού του γεγονότος; Το πλαστικό έχει μεγάλη διάρκεια ζωής στον ωκεανό. Τα πλαστικά διαχωρίζονται σε μικρότερα κομμάτια, κυρίως με φυσικές διεργασίες όπως η έκθεση στο φως και η φυσική παραμόρφωση στον ωκεανό. Αλλά, δυστυχώς, το  κριλ το διασπά επίσης. Αυτό είναι πραγματικά προβληματικό, διότι αυτό σημαίνει ότι μικρά μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού θα μπορούσαν να συσσωρευτούν στους ιστούς των πλασμάτων που τρώμε όλοι οι άνθρωποι.  

Οι ενδείξεις για το αν το πλαστικό έχει φτάσει στους ανθρώπους και τον ιστό τους ακόμη δεν υπάρχουν, αλλά αυτό είναι κάτι που σίγουρα δείχνει δυνατό από όσα αποκαλύπτει η μελέτη. «Είναι πολύ προβληματικό. Σίγουρα δεν είναι καθόλου καλά νέα» υπογραμμίζει η δρ. Huston.  

«Είναι ακόμη μια ακόμη πολυπλοκότητα στο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τα πλαστικά στους ωκεανούς του κόσμου. Το κριλ της Ανταρκτικής είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο σε αυτό το οικοσύστημα. Το γεγονός ότι υπάρχει πλαστικό στο σώμα του θα μπορούσε να είναι αρκετά σοβαρό για τα πλαστικά που στη συνέχεια θα περάσουν και θα συσσωρεύουν στην τροφική αλυσίδα στην Ανταρκτική», καταλήγει.