Διαστημική φωτογραφία της εβδομάδας: Ο στρεβλός «γαλαξίας πιγκουίνων» που εντόπισε το JWST κινείται προς βέβαιο χαμό

 Οι εκπληκτικοί γαλαξίες Penguin και Egg, που φαίνονται σε αυτή τη νέα εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb, συγκρούονται αργά για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια. (Πίστωση εικόνας: NASA, ESA, CSA, STScI)

Διαστημική φωτογραφία της εβδομάδας: Ο στρεβλός «γαλαξίας πιγκουίνων» που εντόπισε το JWST κινείται προς βέβαιο χαμό

Τι είναι: Το γαλαξιακό δίδυμο Arp 142, γνωστό και ως "ο πιγκουίνος" και "το αυγό"

Πού βρίσκεται: Περίπου 325 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό της Ύδρας

Πότε κοινοποιήθηκε: 12 Ιουλίου 2024, δύο χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία εικόνας του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb

Γιατί είναι τόσο ιδιαίτερο: Μετά από δύο χρόνια λειτουργίας, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) έκανε ζουμ στα παλαιότερα αστέρια στο γνωστό σύμπαν, αποκάλυψε δελεαστικούς εξωγήινους πλανήτες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή, αμφισβήτησε τις κορυφαίες θεωρίες της κοσμολογίας - και τώρα, να γιορτάζει την επέτειό του, ασχολείται ακόμη και με την παρατήρηση πουλιών.

Στην πιο πρόσφατη εικόνα του τηλεσκοπίου αιχμής, το JWST αποκαλύπτει την πιο καθαρή θέα που έγινε ποτέ του Arp 142, ενός ζευγαριού αναμεμειγμένων γαλαξιών που μοιάζουν με έναν κοσμικό πιγκουίνο που προστατεύει το υπέροχα λαμπερό αυγό του. Ο μεγαλύτερος γαλαξίας Penguin (ονομάζεται NGC 2936) οφείλει τη στρεβλή εμφάνισή του σε περισσότερα από 25 εκατομμύρια χρόνια βαρυτικής τριβής με τον αυγό σύντροφό του (NGC 2937), ο οποίος μια μέρα θα συγκρουστεί και θα συγχωνευτεί πλήρως με τον γείτονά του.

Ο πιγκουίνος ξεκίνησε τη ζωή του ως σπειροειδής γαλαξίας όπως ο Γαλαξίας μας, σύμφωνα με τη NASA. Αλλά, όπως πολλοί από εμάς στη Γη γνωρίζουμε, η γονεϊκότητα έχει έναν τρόπο να σας αλλάξει. Καθώς το τεράστιο αυγό περιφέρεται σε απόσταση περίπου 100.000 ετών φωτός μακριά, ο πιγκουίνος λυγίζει όλο και περισσότερο από το σχήμα του. Αυτό που κάποτε ήταν το πυκνό κέντρο του σπειροειδούς γαλαξία είναι τώρα το αστραφτερό μάτι του πιγκουίνου. Οι κάποτε συμμετρικοί σπειροειδείς βραχίονες του εκτείνονται τώρα σε ράμφος, πλάτη και ουρά. Σε πιο λεπτές περιοχές, όπως το ράμφος και η ουρά του πιγκουίνου, το αέριο και η σκόνη σφίγγουν μαζί για να σχηματίσουν νέα αστέρια.

Από το 

Live Science