The Carrington Event – ​​Η πιο ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα στην ιστορία

 

Στις 28 Αυγούστου 1859, το γεγονός του Κάρινγκτον ξεκίνησε με μια μαζική εκτίναξη μιας ηλιακής στεφανιαίας μάζας που έπληξε τη μαγνητόσφαιρα της Γης και προκάλεσε την πιο ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα στην ιστορία. Το ονόμασαν ηλιακή υπερθύελλα.

Η ηλιακή δραστηριότητα, με πολυάριθμες κηλίδες και εκρήξεις, ξεκινά στις 28 Αυγούστου και συνεχίζεται μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου. Την 1η Σεπτεμβρίου, λίγο μετά το μεσημέρι, ο Βρετανός αστρονόμος Ρίτσαρντ Κάρινγκτον παρατήρησε τη μεγαλύτερη προεξοχή, η οποία προκάλεσε μαζική εκτόξευση μάζας από το στέμμα του Ήλιου. Κατευθύνεται στη Γη και φτάνει σε μόλις 18 ώρες (συνήθως 2-3 ημέρες), προκαλώντας την ισχυρότερη γεωμαγνητική καταιγίδα που έχει παρατηρηθεί ποτέ, με συνολική ισχύ που ισοδυναμεί με δέκα βόμβες υδρογόνου. Αυτό το φαινόμενο αργότερα ονομάστηκε Γεγονός Κάρινγκτον, γνωστό και ως Ηλιακή Υπερθύελλα.

Κατά τη διάρκεια της υπερκαταιγίδας, η Γη κυριολεκτικά ηλεκτρίζεται –σε πολλές χώρες ο τηλέγραφος σταματάει– υπάρχουν ηλεκτροπληξία, οι πόλοι του τηλεγράφου εκτοξεύουν σπινθήρες. Ορισμένοι τηλεγραφείς συνεχίζουν να στέλνουν και να λαμβάνουν μηνύματα για έως και ενάμιση λεπτό, παρόλο που είναι αποσυνδεδεμένοι.

Σέλας παρατηρούνται σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στην Καραϊβική. Για παράδειγμα, στα Βραχώδη Όρη (στην οροσειρά Cordillera, στη δυτική ακτή της Αμερικής), ο ουρανός λάμπει τόσο φωτεινός που οι χρυσοθήρες ξυπνούν και αρχίζουν να φτιάχνουν πρωινό, νομίζοντας ότι είναι πρωί.

Οι άνθρωποι στις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες μπορούσαν να διαβάσουν μια εφημερίδα υπό το φως του Βόρειου Σέλας. Η ακτινοβολία έχει παρατηρηθεί πολύ μακριά από τους πόλους σε μέρη όπως η υποσαχάρια Αφρική (Σενεγάλη, Μαυριτανία, ακόμη και η Μονρόβια, Λιβερία), το Μοντερέι και το Τάμπικο στο Μεξικό, το Κουίνσλαντ, την Κούβα, τη Χαβάη, ακόμη και από γεωγραφικά πλάτη κοντά στον ισημερινό, όπως Κολομβία.

Εάν συμβεί τώρα μια τέτοια ηλιακή υπερθύελλα, οι συνέπειες θα είναι πολύ πιο καταστροφικές – παγκόσμια ηλεκτρονικά συστήματα, από το GPS έως τα συστήματα πληρωμών, θα καταρρεύσουν, θα υπάρξουν αμέτρητα προβλήματα με την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, για να μην αναφέρουμε τις συνδέσεις κινητής τηλεφωνίας και το Διαδίκτυο. Ευτυχώς, μέχρι τη στιγμή που η καταιγίδα χτυπήσει τη Γη, θα υπάρχουν αρκετές ώρες για να προετοιμαστούν οι άνθρωποι και να ελαχιστοποιηθούν οι ζημιές.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι γεγονότα αυτής της έντασης συμβαίνουν κατά μέσο όρο περίπου μία φορά κάθε 500 χρόνια. Η ισχυρότερη καταιγίδα από την αρχή της διαστημικής εποχής (από το 1957) σημειώθηκε στις 13 Μαρτίου 1989, με ένταση περίπου 3 φορές ασθενέστερη από το γεγονός του Κάρινγκτον.